Door: Marinka Deddens
Velen missen perspectief. We smachten naar een leven waarin alles weer kan zoals we dat gewend waren. Wat zou ik het fijn vinden om weer familie-verjaardagen te kunnen vieren. Naar de kerk te gaan, te zingen met een zaal vol mensen. Starten met onze huiskring. Een etentje in een restaurant. Ga zo maar door.
Dit gevoel van heimwee kan me ook overvallen als ik terugdenk aan onze tijd in Oeganda. Een geur, de vochtigheid ’s ochtends, een lied, een foto. Wat zou ik het fijn vinden als ik dat weer zou beleven. Zeker als ik moe ben. Als er teveel stress is (en die is er deze afgelopen weken met lockdown, thuisonderwijs en alle andere ballen die erbij komen). Ik krijg heimwee en verlang naar alle fijne dingen van ons leven toen en daar.
Matthijn Buwalda schreef vorige week een mooi bericht over perspectief. Hier een paar zinnen; kijk op zijn Instagram voor het hele bericht: ‘we snakken naar perspectief. We willen perspectief op wat er was, alsof we verlangen naar het verleden. Maar wat nou als alles niet het oude moet worden, maar het nieuwe? Wat nou als we gemaakt zijn om de werkelijkheid voorbij te geloven zonder ‘m uit het oog te verliezen? Perspectief op iets wat je nog niet concreet kunt zien is moeilijker, maar draagt ook de belofte dat het mooier kan zijn dan je ooit hebt gezien. Dat geeft hoop.
Ik weet het wel – dat er iets moois in het verschiet ligt (openbaringen 21), maar ik vergeet het af en toe. En willen we écht volledig terug hoe het voor COVID-19 was? Hoe zit het met alle positieve ontwikkelingen die er ook zijn, juist door corona? Ik vind het bijvoorbeeld helemaal niet erg dat mijn wereld zoveel kleiner is geworden.
De parallel met re-entry is makkelijk gemaakt. Wanneer je terug in Nederland bent dan kan dat vreselijk ingewikkeld zijn. Het is een proces waarbij je heen en weer wordt geslingerd tussen verlangend vooruitkijken naar een nieuwe stap in Nederland en tegelijk met heimwee terugkijken naar je leven ‘overseas’. Verdriet om de vrienden die je achtergelaten hebt en tegelijk hoop voor een stabiele toekomst voor je kinderen. Boosheid over de manier waarop je werk/missie beëindigd is, verlangend naar een werkomgeving die voorspelbaarder is.
Maar we kunnen niet terug. We kunnen de tijd niet terug draaien. En inmiddels leren we nieuwe dingen die óók best goed zijn. Wat kunnen we doen om vooruit te kijken, te durven geloven en perspectief te krijgen? Hier wat tips:
- Zoek uit wat er veranderd is bij jou. Je hebt nieuwe vaardigheden geleerd. Je geloof is veranderd; je hebt nieuwe dingen geleerd over God en je bent spiritueel gegroeid.
- Sta stil bij wat je verloren hebt. Wat is er nu niet meer? Kijk naar feiten en geef aandacht aan welke emoties je daarbij voelt.
- Zoek uit wat je belangrijk vindt in (deze fase van) het leven. Zoek uit wat jou drijft en motiveert en wat je aandacht wilt geven. Denk aan: zekerheid voor je gezin realiseren, werken aan een betere wereld, vriendschappen verdiepen, of vul maar in.
- Definieer vervolgens wat dat betekent voor bijvoorbeeld vriendschappen, familie, kerk, werk, leefomgeving, financiën. Hoe wil je je daartoe verhouden?
- Erken dat je er nog niet bent. De COVID crisis is nog niet voorbij. Of je hebt je nieuwe plek nog niet volledig gevonden in Nederland. Je zit midden in een transitiefase. Daar hoort chaos bij, daar hoort onzekerheid bij, daar hoort bij dat je emotioneel niet stabiel bent. Besef dat het van voorbijgaande aard is. Er komt een moment dat er weer duidelijkheid is. Een nieuwe realiteit. Een realiteit waarin je je veilig, bevestigd en veilig voelt.
En terwijl ik dit blog afmaak hoor ik in mijn oordopjes het lied ‘It is well’ van Bethel Music: And through it all, my eyes are on You. And through it all, it is well. Dat vind ik dan weer heel toepasselijk en deel ik graag met jullie.
Neem contact op als we je kunnen helpen met een debriefing, Re-Entry traject of meld je aan voor de eerstvolgende Ladies Only.