Door: Marianne van Hasselt. Het valt me op dat veel mensen last hebben van schuldgevoelens en/of een gevoel van schaamte. Eerlijk gezegd ben ik hier ook mee aan het worstelen. Om verschillende redenen zit er schuld en schaamte in de rugzak die we met ons meedragen. Frappant genoeg lijkt het tegelijkertijd vaak dat wij de enige zijn met deze zware last! Ik wil graag inzoomen op dit schuldgevoel. Schuld is iets wat we verkeerd gedaan hebben of nog steeds doen. ‘Ik doe het verkeerd’ (schuld) kan veranderen in: ‘Er is iets mis met mij’ (schaamte). Wat doen we met ons schuldgevoel? Met onze schuld? Antwoord: We geven het aan Jezus, we ontvangen vergeving en voilà, klaar. Klopt, maar blijkbaar is dit niet heel simpel. Tijdens een debriefing zijn we gewend om dit in stapjes uit te pakken.
Hoe ziet dit er praktisch uit?
1. Stoppen en kijken.
In plaats van door te lopen moeten we stoppen, en kijken naar wat we dragen.
Dit gebeurt als we het benoemen. Ik voel me schuldig omdat …..
– ik gelogen heb tegen een vriend.
– ik mijn pijn verdoof met ongezonde dingen.
– ik ben weggegaan bij het team.
2. De steen dragen.
Dit genoemde vastpakken, niet laten dragen door een ander, niet weer wegstoppen en verder gaan, nee, de steen eruit pakken. “Ja, ik heb dit schuldgevoel. En ja, ik draag deze schuld.”
3. Met de steen wandelen.
Dit betekent in de praktijk: voelen. Dus niet weer terugstoppen in de rugzak, maar nieuwsgierig worden, dit aanpakken, dit voelen. Hoe groot, hoe scherp, hoe zwaar voelt dit? We voelen het gewicht, we voelen de pijn, de angst, de woede, alle verschillende emoties. Dit zijn 3 enorme stappen om te doen. Dit kan ook best wat tijd kosten. En in mijn geval moest ik er zelf ook tijd voor maken.
4. Het overgeven aan Jezus.
We laten het los, we vertrouwen het aan Hem toe. In plaats van het aan andere mensen te laten zien, het slachtoffer te zijn van deze zware last, laten we het los in Jezus’ handen.
Dit is echt moeilijk.
Vindt Hij het erg? Is Hij teleurgesteld? Kan ik Jezus vertrouwen? Kan ik loslaten? Wil ik loslaten? Wat zal er gebeuren als ik loslaat? Schaam ik me teveel om het Hem te laten zien? Durf ik het aan Hem te geven?
Schuld zit vaak verpakt in pijn. Pijn is moeilijk los te laten. We hebben de neiging pijn te koesteren. We verbergen ons achter onze pijn. Want wat zal er gebeuren als ze, als Hij me echt zal zien? Zal Hij boos zijn? Ontevreden? Zal Hij tegen me schreeuwen?
Deze hindernissen overwinnen is hard werken. We kunnen hier waarschijnlijk allemaal wel wat hulp bij gebruiken.
Jezus is de enige die onze schuld kan dragen. Hij kwam zelfs naar de aarde om dat te doen. Jesaja 53: 5-8 Hij droeg onze zonden, Hij nam de straf op zich. God heeft al onze zonden, alles wat we verkeerd hebben gedaan, op Hem gestapeld. Hij zal dus onze schuld ontvangen, met blijdschap zelfs! Daar kwam Hij voor! Hij zal al onze schuld op zich nemen. En dat is nog niet eens alles. Hij vervangt altijd wat wij aan Hem geven. Hij ontvangt onze schuld, Hij geeft vergeving.
5. Zijn geschenk ontvangen.
Onze handen zijn vrij, onze rugzak is licht, maar er is nog meer… Er zijn nu nieuwe kleren, een nieuwe identiteit, nieuwe woorden, nieuwe waarheden.
We mogen erin leven, deze kleren dragen. In plaats van het aan Jezus te geven en nu leeg te zijn. Mogen we ontvangen wat Hij ons ervoor teruggeeft!
Wanneer we deze nieuwe kleren hebben ontvangen, kunnen we Zijn liefde en vergeving ontvangen. Dan stelt Hij ons in staat om, indien nodig, naar de persoon toe te gaan die we onrecht hebben aangedaan, onze verontschuldigingen aan te bieden, te bevestigen dat we verkeerd hebben gehandeld en om vergeving te vragen.
Er kan verzoening zijn. Misschien ook niet. Daar hebben we ook de ander voor nodig. Er is pijn en er zijn gevolgen. God zal er zijn om ons er doorheen te leiden. Met één ding heel duidelijk: Ik ben vergeven.
In die nieuwe kleren mogen we verder gaan. Jesaja 61:10 Hij bekleedde mij met een feestgewaad van verlossing. Hij kleedde mij in een gewaad van gerechtigheid.
Dan kunnen we rechtop staan en zeggen: Ik ben vergeven.