Door: Margriet Muurling. Het is chaos in mijn hoofd. Soms denk ik dat ik het weet en andere keren voel ik mij ontzettend onzeker. Wie is de God zoals ik Hem als kind heb leren kennen? Zoals het mij vroeger in de kerk is geleerd? Zoals het vroeger normaal in Nederland was om te geloven? Waar is God gebleven? Is Hij nog wel dezelfde als vroeger of was het maar een mooi verhaal?
Dit was wat ook Daniel en zijn vrienden ervaarden in de tijd van de ballingschap. Ze waren compleet ontworteld, weggerukt uit alles wat voor hen vertrouwd was. Ze hadden geen thuis meer, alles was vernield, hun ouderlijke vertrouwde omgeving was verdwenen. Ze waren meegenomen naar Babylonische rijk, het tegenwoordige Irak. Nieuwe cultuur, nieuwe omgeving, nieuwe goden, nieuwe mensen, alles wat vertrouwd was is weg. Ze kregen zelfs nieuwe namen. Daniel wat betekent ‘Mijn Rechter is God’ wordt Beltesassar genoemd; ‘Moge de god Bel de koning beschermen’. Zo krijgen ook zijn vrienden nieuwe namen. Namen die te maken hebben met vreemde goden. Niets lijkt hen meer te herinneren aan de God van Israël, hun God. Zo kan het voelen als je naar een nieuw en compleet vreemd land verhuisd. Helemaal als je als vluchteling of asielzoeker ergens beland. Alles is anders, alles is vreemd, een en al chaos en verwardheid in je leven. Waar is dan alles wat zo vertrouwd was? Waar is God? Maar als christen kan het ook zo voelen in Nederland. Vroeger was het normaal om te geloven, nu wordt er vreemd naar je gekeken, is dat niet wat achterhaald, ouderwets? Je leven wordt geschud, al je oude vertrouwde denkbeelden kunnen worden omver geworpen. Je komt tot de gedachte: ‘Wie is eigenlijk mijn God’?
Het mooie is als we dan in Daniel 1 lezen, dan kunnen we duidelijk zien dat ondanks alle verwardheid en chaos in het leven van Daniel en zijn vrienden, God bij hen blijft, dwars door alles heen. Daniel was niet alleen. Hij had zijn vrienden. Ze mochten het samen doen! Ze hadden elkaar. God geeft ons vrienden die met ons op mogen trekken, ook als we totaal vervreemd zijn. God gaf ze ook vriendelijke mensen om hen heen. ‘God zorgde ervoor dat de hoofdeunuch Daniel gunstig gezind was (Daniel 1:9)’. Zo mogen we ook mensen op ons pad ontmoeten, ook niet christenen, die vriendelijk voor ons zijn, ons helpen, soms en luisterend oor zijn. Juist als we het totaal niet verwachten. Juist van mensen waar we het niet van verwachten. Ontdek die mooie cadeaus die God ons geeft. God gaf ze ook een missie. ‘En God schonk de vier jongemannen wijsheid, kennis en verstand van alle geschriften (Daniel 1:17)’. Ze kregen een opleiding. Nee, het was geen bijbelschool, het was een seculiere opleiding, maar juist daarin mochten ze de Heer blijven dienen. Soms kunnen we denken: wat is nu ons doel in ons leven? We moeten worstelen om voor ons geloof uit te komen en het een plek te geven. Maar God laat ons dwars door dit verhaal heen zien dat we ook christen mogen zijn in onze seculiere baan. Op de plek waar we nu zitten mogen we dienstbaar zijn en kunnen we juist heel veel voor anderen betekenen.
Transitie, verhuizen van de ene naar de andere plek, je bent ontworteld, al het vertrouwde en wat je zo normaal vond is er niet meer. Je dacht God te kennen: ‘mijn God’, jouw visie op God, je twijfelt, wie is God dan wel? God laat ons door dit verhaal van Daniel zien wat zo herkenbaar is in deze tijd, maar ook als je je gaat vestigen in een totaal nieuwe plaats of land, dat het er niet om gaat dat God van jou is, maar dat het er om gaat dat jij van Hem bent. God zegt: ‘Jij bent van mij’! Hij is trouw!